DÜŞTÜ İÇİMİZDEKİ ACILI ŞEYTAN!

Taşlığın ucunda bir çıtırtı-simsiyah iris-balkıyan nehrin renk diyarı

Sonsuzluk içimde-sonsuzluk içimizde-bir örümceğin çatlayan ipleri çantamda

Sırtımda taşıdığım çöl-boylamını çizmiştim-aşkın taşkın alevinin başında beklemiştim-beklemiştiniz

Rüya görüyorduk-rüya içimizdeydi-ele geçirmişti bizi-hamurdan adamlar peşimizde-kurabiye yapıyorduk durmadan-bir çocuk kardan adamı boyuyordu (kırmızı gözlerine “İSTANBUL” adını koymuştu

Tuhaf gecenin bitki örtüsü saçlarımda büyüyen- çimden saçlarım-periden bir köşk onları kesiyordu

Ay ışığı yerine yatakların parıltısı-cesetlerin kokusu-Hammurabi Yasaları- ölümün kendinden ürktüğü!

Korkuyordum-korkuyorduk- şah ve mat anayasa- köylüler en dibinde kürenin

Şarlatan bir Eskimo- ellerinde taslak- topukları dans ediyor-yaratıyor kanı

Havaya çizilen dünya-Tanrımın muskasından kayıyor- yeşil bir rahle… Rahlede halkalar…

                                         Ve söndü mUmLaR

                                   Düştü içimizdeki acılı Şeytan!