GÜL YATAĞI

Gül yatağından serili bir yerde

Hırçın bir rüzgârın tokat gibi çarptığı bir histi sizinle buluşmamız.

Gül ve rüzgâr bir şeyler fısıldardı.

Peki siz hangisiydiniz?

Nefesinizle uyanan dağlar, göz kapaklarınızdan

yorgunca sırtını güneşe dönerdi.

Göçebeydiniz.

Ve bu göçebeliğiniz hoyratça yaşama kavuşurdu.

Görmediğimiz diyarlarda seyreylerdiniz.

Ve mutlaka bir müzik eşliğinde,

gökyüzünün bulutsuz maviliğinde dans ederdiniz.

Bilirdik siz olduğunuzu.

 Bir Fikret Kızılok şarkılığında akşamların harmanlandığı mevkiler evinizdi.

Gökte esen turnalar eşlikçiniz,

Kapı aralığında biten çocuklar umudunuza üflerdi.

Yolun sonunda bir yere varmak değil

Olduğunuz kişiye ulaşmanın hasretiydi içinizde yanan.

Varamadığınız uçurumlarda

'Beni bul' tabelaları birikirdi.

Kurşuni renkler dökülürdü ağzınızdan bal niyetine.

Yıldızlar kaymasın diye dua ederdiniz elleriniz gökyüzünde.

Şimdi, rüzgarında kurumanın tam zamanı

İpe sarılı çarşaflar gibi.

Hoyratça salınmalı kıyılarında.

Ve bir elveda türküsü mırıldanmalı dudaklarda.

 

                                                                                                      Mardin-Midyat yolunda...