Juan-Juanlı Bir Mevsim

 

 

Sevgili sonbahar

Sana söyleyeceklerim var

Zamanın saçlarını kazıtıp

Taze sıcak bir deri geçirdim üstüne

Günler içime içime uzar

 

 

Sen yalnız bir mevsim misin

Yalnızca bir mevsim mi

Birinde ıssızlığa karışırsın

Diğerinde kalabalığa

Ben kararımı verdim

Belki bu halimle de barışırsın

Tek başımayım zamanın ortasında

Uzayan günlerin hedef noktasında

Uçları dokununca canımı yakacaklar

Sonra haykırışlar çığlıklar

Ve duracaklar

Uzamayı bırakıp

Saplanıp içime oturduklarında

Hafızamı ve hislerimi de alıp

Gitmiş olacaklar

Seninse kısalan günlerin var

Geri çekilmiş bir ordu

Durup hüznün karargâhını kurdu

Saflar denkleşene kadar

Savaşmayacaklar

Ben zihinsel bir köleyim

Vazgeçmemi emreder sömürgecim

Göçe zorlandım gitmedim

Bu akıl almaz işkenceye

Yurt tutmaya çalışan kuşlar

Dayanamazlar

Ama kırlangıçlar

Onların kanatları var

Belki beni gagalarına alır

Zamanın dışına uçururlar

 

Sevgili sonbahar

Sağlıcakla kal

Sana anlattım ama

Bilirim

Mevsimler kölelikten anlamazlar